Al lang weten we dat het crisis is in de jeugdbescherming. Gezinnen, kinderen én jeugdbeschermers zijn daar de dupe van. Jeugdbeschermers staken omdat het water ze tot boven de lippen is gestegen. Er wordt gewerkt aan oplossingen voor de lange en de korte termijn maar échte verlichting blijft nog altijd uit. De Noord en Oost Nederlandse partners in de jeugdbescherming spreken hun waardering uit voor onze Jeugdbeschermers en roepen het Rijk op om crisismaatregelen te nemen die nú verlichting brengen, te luisteren naar de jeugdbeschermers en om sneller heldere kaders te schetsen voor de toekomst. Alleen dan kunnen de meest kwetsbare kinderen in ons land het beste geholpen worden.

Jeugdbeschermers helpen de gezinnen en kinderen met de meest complexe problematiek binnen de hele jeugdzorg, zij werken bij wijze van spreken op de intensive care van de jeugdzorg. Het gaat hierbij bijvoorbeeld om uit huis geplaatste kinderen, gezinnen met meervoudige problematiek en gezinnen waar sprake is van een complexe scheidingen. Het is zwaar werk met grote verantwoordelijkheden. Jeugdbeschermers doen hun werk onder hoge druk, met lef en passie, maar krijgen hiervoor te weinig waardering en beloning. Ze willen meer tijd voor kinderen om zo betere jeugdbescherming te kunnen bieden. Naast de hoge werkdruk hebben ze te maken met agressie, geweld en intimidatie en in de media is er vaak negatieve aandacht voor hun inspanningen. Er is bovendien net als in andere sectoren een groot een tekort aan mensen, waardoor de druk blijft oplopen. Deze situatie is onhoudbaar voor de jeugdbeschermers én de kinderen.

De afgelopen week hebben jeugdbeschermers en jeugdreclasseerders daarom als noodkreet delen van hun werk neergelegd. Laat dit een wake up call zijn voor het kabinet en de leden van de Tweede Kamer die op 21 november de begroting van de jeugdzorg bespreken. Het Rijk heeft maatregelen voor de korte termijn aangekondigd om de werkdruk te verlagen en we  werken samen aan een ‘Toekomstscenario’ en de ‘Hervormingsagenda Jeugd’, maar echt voelbare verlichting in de dagelijkse praktijk is er nog niet. De Jeugdbeschermingscrisis gaat over mensen. Over kwetsbare kinderen, hun ouders en over ondergewaardeerde professionals. Over je inspannen voor dat wat van waarde is, namelijk het zo veilig mogelijk op laten groeien van kwetsbare kinderen. Dit krijgt vanuit het Rijk onvoldoende prioriteit met toenemende risico’s op onveilige situaties, dat moet stoppen.

Door voldoende passende Jeugdhulp beschikbaar te stellen, administratieve lasten te verlagen en samenwerking met de lokale teams te faciliteren dragen we als gemeenten bij aan het aanpakken van de problemen. We zetten bovendien in op het verminderen van de marktwerking in de jeugdhulp, omdat jeugdbescherming en jeugdreclassering geen marktproduct is. Ook spannen wij ons als regio in voor een regionale arbeidsmarktaanpak zodat er voldoende mensen (willen) blijven werken in de jeugdhulp. Maar daarmee zijn we er nog lang niet. Er is extra actie van het Rijk nodig.

Het Rijk is namelijk verantwoordelijk voor een goed werkend stelsel van Jeugdbescherming. Het systeem van de jeugdhulp moet volledig gericht worden op de veiligheid van kinderen. En er is daarvoor nu een forse verlaging van de werkdruk nodig. Het aantal gezinnen en kinderen per jeugdbeschermer moet omlaag en de beloning omhoog. De tarieven zullen aangepast moeten worden naar reële tarieven. Zo kunnen kwetsbare kinderen beter geholpen worden. Jeugdbeschermers moeten maximaal ontlast worden door het inzetten van extra ondersteuning. Dit zal ongeveer 200 miljoen extra kosten. Gemeenten kunnen deze extra verhoging niet dragen. Gemeenten hebben vanaf 2020 de tarieven al structureel verhoogd met 25% en dus miljoenen van de eigen begrotingen extra uitgegeven. Wij vinden dat het Rijk deze kosten op zich moet nemen.

Laten we vandaag starten met het helpen van onze Jeugdbeschermers, door hen de waardering, vertrouwen, erkenning en de professionele ruimte te geven die ze verdienen. Wij werken samen met jeugdbescherming hard aan het verminderen van de administratieve lasten, het stoppen van de marktwerking in de Jeugdbescherming, voldoende passende hulp en werken met spoed aan het ondersteunen van de regionale arbeidsmarktaanpak en de versnelling van het Toekomstscenario. Wij roepen het Rijk op om ook haar verantwoordelijkheid te nemen.

Afzenders:

Accounthoudende wethouders jeugdbescherming:
  • Manouska Molema, Groningen
  • Nathalie Kramers, Friesland
  • Jeroen Huizing, Drenthe
  • Mark Paters, Twente
  • Michiel van Willigen, Overijssel
Instellingen voor jeugdbescherming en jeugdreclassering:
  • Marianne Sinot en Hendrika de Vries, bestuurders Regiecentrum Bescherming en Veiligheid
  • Henk Schreurs, Directeur bestuurder Jeugdbescherming Noord
  • Rianne Boerefijn, Directeur William Schrikker Jeugdbescherming & Jeugdreclassering
  • Ruud Brinkman, Directeur bestuurder Jeugdbescherming Overijssel
Leger des Heils Jeugdbescherming en Reclassering:
  • Karin Bloemendal, lid raad van bestuur